[04.02.2015, 12:21]

„Katarskie kibicowanie”

Nie milkną echa opublikowania w mediach zdjęć Piotra Uszoka i Marcina Krupy kibicujących podczas Mistrzostw Świata w piłce ręcznej, zorganizowanych w Katarze. Pytania i komentarze na forach, w artykułach prasowych i mediach społecznościowych dotyczą przede wszystkim kwestii, kto kogo zaprosił, czy Krupa Uszoka, czy na odwrót, kto zapłacił: czy płacili sami, czy zapłacił organizator. A może dofinansowanie poszło z naszych (miejskich) pieniędzy? Gdyby jednak uważnie przyjrzeć się całej tej sprawie, poruszone kwestie okazują się być w gruncie rzeczy drugoplanowe. Są być może chwytliwe z punktu widzenia atrakcyjności tabloidów, jednak generowanie emocji na bazie założenia: „to my tu w mokrym śniegu a oni za nasze pieniądze w pełnym słońcu…” nie prowadzi do żadnych sensownych wniosków.

Problem leży gdzie indziej. Bulwersujący nie jest fakt, że pojechali i bawili się na trybunach za nasze lub inne pieniądze (w końcu byli tam też prezydenci innych polskich miast organizujących w przyszłym roku podobną imprezę w kraju). Bulwersujące jest to, że mamy obecnie w Katowicach de facto dwóch urzędujących prezydentów, działających i zarządzających zgodnie z modelem opatentowanym przez Putina i Miedwiediewa.

Gdy Piotr Uszok ogłosił, że dotrzyma słowa i nie będzie kandydował na piątą kadencję, w Katowicach nastąpiło wielkie poruszenie i niekończące się pytania o przyszłość miasta pozbawionego sprawującego przez 16 lat swój urząd prezydenta. Gdy później, wybrany do Rady Miasta, nie pojawił się ani na pierwszej, ani na żadnej innej sesji, wielu podejrzewało, że w naszym mieście rzeczywiście coś się skończyło. Teraz, patrząc na zdjęcie z Kataru, pamiętając też o metodach działania tandemu wyborczego i powyborczego Uszok-Krupa, pewne rzeczy stają się jasne: Piotr Uszok kontroluje sytuację, pilnuje dawnych współpracowników i mocną ręką rządzi dalej. Co więcej, dalej jest prezydentem. Czy jego stanowisko nazwiemy „doradcą” czy inaczej (przepisy są w tym zakresie dość elastyczne), nie ma to żadnego znaczenia. Dalej jest prezydentem.

Bolesne rozstania z władzą

Władimir Putin, gdy kończyła się jego ostatnia, konstytucyjna kadencja, miał do wyboru: albo zmienić konstytucję, albo wystawić „substytuta”. Wybrał wariant drugi - łatwiejszy i skuteczniejszy. Piotr Uszok przepisów nie musiał zmieniać, ale ponieważ zwyczajnie był już zmęczony trzymaniem warty na pierwszej linii i pracą od rana do nocy, wystawił następcę, swoiste narzędzie do ciężkiej roboty.

Logika rządów autorytarnych

W modelu autorytarnym rządzi silniejszy. Silna osobowość wchłania słabą. Podczas kampanii przed ostatnimi wyborami samorządowymi usłyszeć można było pytanie: kim jest Marcin Krupa? Dlaczego jest w kwestiach zasadniczych, w kwestiach poglądowych, niewyraźny i nijaki? Dlaczego uporczywie ściska dłoń Piotra Uszoka? To właśnie system autorytarny: gdy puścisz dłoń mocodawcy, idziesz na dno.

Zaśpiew unisono, czyli mówić jednym głosem

Pomiędzy Uszokiem i Krupą nie ma i nie będzie żadnych tarć i zgrzytów. Mówią i mówić będą jednym głosem. Tak działa model rosyjski: czy ktoś kiedyś widział lub słyszał w mediach kłótnię Putina i Miedwiediewa? Silna władza okraszona jest „miękkim” oddziaływaniem tylko dla zmyłki, propaganda musi być nośna, rządzący autorytarnie muszą więc wyglądać, jakby byli „dla ludzi”.

Obecne hasło naszych urzędujących prezydentów brzmi: „nowe otwarcie na dzielnice”.

W naszej dzielnicy, której od kilkunastu miesięcy nie trzeba odgórnie aktywizować, kilku młodych działaczy społecznych poszło za ciosem. Postanowili wydać „broszurę aktywności społecznej”, znakomicie wpisującą się w postulowany przez prezydencki tandem program „otwarcia”. I co?

Miasto jest najpiękniejsze a prezydent najmądrzejszy

Projekt wydawał się być skazany na sukces. Na liście autorów znalazło się 4 radnych, legitymujących się łącznym poparciem ponad 4200 wyborców północnych dzielnic Katowic. Wszyscy myśleli, że będzie to „krótki szpil”, w którym wystarczy przystawić nogę, żeby piłka sama wpadła do siatki. W końcu dwóch autorów to radni Forum Samorządowego, jeden z nich, który miał przeprowadzić rozmowy z miejskim wydziałem promocji, to były asystent samego Piotra Uszoka. Wszyscy chcieli publikacji w Katowicach z logo swojego miasta. I co? I wszyscy odbili się od miejskiego betonu, czyli wydziału promocji zarządzanego autorytarnie przez Waldemara Bojaruna. Powód: zakamuflowana kampania do Rady Dzielnicy.

Byłby w tej odpowiedzi jakiś sens, gdyby nie fakt, że spośród 7 autorów broszury tylko jeden kandyduje, o czym w swoim tekście nawet nie wspomniał. Nie trzeba być specem od socjotechniki, żeby odczytać prawdziwą odpowiedź władz Katowic: miasto jest otwarte na dzielnice, jeżeli dzielnice będą bezkrytycznie wielbić miasto i urzędującego prezydenta. Przepraszam, urzędujących prezydentów.

Jesteśmy w Europie

Projekt nie był zły. I wiedziała o tym Europejska Partia Ludowa, która bez większych ceregieli dofinansowała druk na eleganckim papierze kredowym.

Dla osób działających społecznie dla swojego małego świata stało się jednak jasne, że najbliższe ośrodki demokratyczne z prawdziwego zdarzenia są w Brukseli lub Berlinie. Zaś do naszego przaśnego podwórka pasuje wypowiedź cara Aleksandra II: „Żadnych marzeń, panowie”.

Prowincja to nie miejsce ani krajobraz. Prowincja to stan „zerojedynkowych” umysłów widzących wszystko w kolorze czarnym lub białym.

Jerzy Baka

PREZYDENCKIE TANDEMY

a) model twardy (Rosja):

b) model miękki (Katowice):

Polecamy też zdjęcia z „walentynkowego” (14.02.2015) spotkania z Prezydentem RP:

I wszystko jasne. Oryginał fotografii TUTAJ.

powrót

do strony

głównej

Witold Witkowicz, Daria Kosmala, Maciej Biskupski, Andrzej Barczak, Lucjan Czerny, Arkadiusz Godlewski, Elżbieta Bieńkowska, Jarosław Makowski, Marek Plura, Jerzy Ziętek, Jan Olbrycht